ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို မဆံုးရွံုးေစသင့္ဘူး
ဘ၀ ဆိုတာ ပန္းခင္းလမ္းစစ္စစ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိခဲ့ၾကၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္ ။
ဆူးေတြ အၿပည့္နဲ႔ အခ်ိဳ႕က ေသြးသံရဲရဲ နဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဆိုတာ
ဘာမွန္းမသိေအာင္ ခံစားေနရတဲ့ သူေတြ ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္
အႏွစ္သက္ဆံုး စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္ ။
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို မဆံုးရွံုးေစသင့္ဘူး " တဲ့ ။
အလြန္ကို မွန္ကန္တဲ့ စကားတစ္ခြန္း ၿဖစ္ပါတယ္ ။ လူေတြ အသက္ရွင္ေနသေရႊ႕ ဘာကို
အားကိုးၿပီး ေနထိုင္ေနၾကရတာပါလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစားမႈေတြရဲ႕
ေနာက္ဆံုးရလဒ္က ဘာလဲ ။ ခ်မ္းသာမႈလား ... ေပ်ာ္ရႊင္မႈလား.... ေသၿခင္းတရားလား
။ ၿမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆ အရဆိုရင္ ေကာင္းကင္က အပ္တစ္စင္းနဲ႔ လူ႔ၿပည္က
အပ္တစ္စင္း ဆံုခ်င္သာဆံုမယ္ ။ လူ႔ ဘ၀ကို ရရွိဖို႔ဆိုတာ အလြန္ကို
ခက္ခဲလွပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေငြပံုၾကီးေပၚထိုင္ၿပီး ေရာဂါသည္ဘ၀နဲ႔ ေနရတယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က တိုက္ေတြကားေတြနဲ႔ စက္ရုပ္ဆန္ဆန္ ေနထုိင္ၾကရတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေတာ့
ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ထမင္းေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မစားရတဲ့ဘ၀ ။ ေသဖို႔
ၾကံစည္တဲ့အထိေတာင္ ၿဖစ္ၾကတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာဖူးပါတယ္ ။ အဲဒီလို
ဘ၀ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းကို မဆံုးရွံုးေစသင့္ပါဘူး ။ ။ ဒါဆို
လူၿဖစ္ေပမယ့္ လူၿခင္း မတူရတဲ့ ဘ၀ ။ မၿပည့္စံုတဲ့ဘ၀ေတြအတြက္ ဘာေတြက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၿဖစ္မယ္လို႔ သင္ထင္ပါသလဲ ။.
" ရွင္သန္ၿခင္း " ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ရွင္သန္ၿခင္းသာ အဓိကလိုအပ္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္
ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။ ကဲ ဒါဆို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ထင္ခဲ့တဲ့ ထင္ေနတဲ့ ခ်ိဳ႕ ယြင္းခ်က္ရွိတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ေလ့လာ
ၾကည့္ရေအာင္ ။
လူသားႏွစ္ဦး လက္ေတြပါမလာဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ေရလႊာေလ်ာစီး ေနၾကတယ္ ။ သာမန္ လူေတြေတာင္ လုပ္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥ သူတို႔ စြမ္းေဆာင္ေနၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သန္သန္စြမ္းစြမ္းၾကီးေတြ
ဘာေတြကို စိတ္အားငယ္ေနၾကတာလဲ ။
လက္မပါတဲ့အတြက္ သူက ပါးစပ္နဲ႔ ေဆာ့ပင္ကို ကိုက္ၿပီး စာေရးတတ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ နဲ႔ စာေရးႏိုင္ၾကတယ္ ။ ကြန္ၿပဴတာရိုက္ႏိုင္တယ္ ။ ဘာကို ပ်င္းေနၾကတာလဲ ။
သူက ပခံုးနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ ညွပ္ၿပီး ေဂါက္ရိုက္တတ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးပါၾကတယ္ ။ ေဂါက္လည္းရိုက္ႏိုင္တယ္ ။ ဘာကို စိတ္ပ်က္ေနၾကတာလဲ ။
သူေရကူးတတ္တယ္ ။ မနစ္ၿမွဳပ္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမံ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာ... အဲဒီလို ၾကိဳးစားဖူးၾကရဲ႕လား ။
သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြ အၿပည့္နဲ႔ လူေတြကို ရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေလ့ရွိတယ ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာအတြက္ ေခါင္းငံု႕ေနၾကမွာလဲ ။
တစ္ဖက္က ကေလးေလးက ပ်င္းရိစြာ စာေရးေနခ်ိန္မွာ လက္မပါတဲ့ ကေလးငယ္ေလးက စာကို ေၿခေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ညွပ္ၿပီး ဂရုတစိုက္ေရးေနတယ ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က အဲဒီလို ၾကိဳးစားခဲ့ၾကရဲ႕လား ။
သူ႔ရဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြအၿပည့္နဲ႔ ရွင္သန္ၿခင္းဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အၿပည့္နဲ႔ ။
ဒီကေလးငယ္ေလးရဲ႕ ေရွႈဆက္ရမယ့္ ဘ၀ကိုလည္း သင္ေတြးမိရဲ႕လား ။
ဒါဆို သူတို႔ သူတို႔ေတြ..ေမွ်ာ္ခ်က္ေတြကို အဆံုးရွံုးမခံၾကဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေရာ
ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ား အဆံုးရွံုးခံၾကရမွာလဲ ။
စာေရးသူ......သက္တန္႔ခ်ိဳ (၂၄.၃.၁၀)
-
0 comments:
Post a Comment