အရွင္ဥတၱရဇီ၀ႏွင္႕အတူ ဆပဋ အမည္ရွိေသာသာမေဏတစ္ပါးလည္းလိုက္ပါသြားခဲ႕သည္ ၊ ဤသာေမဏသည္သီဟိုဠ္ မဟာ၀ီဟာရေက်ာင္းတိုက္တြင္ရဟန္းအျဖစ္ကိုခံယူခဲ႕ျပီး ၊ျမန္မာႏိုင္ငံ၌မေတြ႕ရေသာ သီဟိုဠ္ရွိ ေရွးေဟာင္း က်မ္း ဂန ္ေျမာက္မ်ားစြာကိုတတ္ေျမာက္သြားသည္ဟု ယူဆရသည္။ သုတၱနိေဒၵသ (ကစၥယနသုတၱနိေဒသ) က်မ္းသည္ အိႏၵိယ သဒၵါဆရာ ကစၥယနသုတ္စဥ္မ်ားကို ရွင္းျပသည့္သဒၵါက်မ္းျဖစ္သည္၊ Forchammer အဆိုအရ သုတၱနိေဒၵသက်မ္းအား အရွင္ကစၥယနကေရးသားျပီး အရွင္ဆပဋမေထရ္ကျမန္မာျပည္သို႕ယူေဆာင္ခဲ႕သည္ဟုယူဆသည္ သို႕ေသာ္လည္း သာသနာ၀ံသ ဂႏၳ၀ံသ ႏွင္႕သာသနာ႕၀ံသဒီပက်မ္းတို႕၌ အရွင္ဆပဋကိုက်မ္းျပဳပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ေဖာ္ျပသည္ ။ ဂႏၳ၀ံသက်မ္း၌ အရွင္ဆပဋမေထရ္သည္တပည္႕ျဖစ္သူအရွင္ဓမၼစာရီ၏ေတာင္းပန္မႈ႕ေၾကာင္း သုတၱနိဒၵသကို ေရးသည္ ဟုေဖာ္ျပသည္ ၊ အရွင္ဆပဋ၏ေက်ာ္ၾကားေသာေနာက္က်မ္းတစ္ေစာင္မွာသေခၤပ၀ဏၰနာ ျဖစ္သည္ Forchammer ၏အေထာက္အထားမ်ားအရ အရွင္ဆပဋမေထရ္သည္ သေခၤပ၀ဏၰနာက်မ္းကိုသီဟိုဠ္မွယူေဆာင္ခဲ့ျပီး ၊ သီဟိုဠ္မွ ျမန္မာ သို႕မဟုတ္ တလိုင္းအကၡရာသို႕ေျပာင္လြဲခဲ႕ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္၊ သာသနာ၀ံသ ၊ သာသနာဒီပ ၊ဂႏၳ၀ံသက်မ္းတို႕က . အရွင္ဆပဋမေထရ္ေရးသားေၾကာင္းဆိုသည္ ။ ဂႏၳ၀ံသက်မ္းအလိုအရ အရွင္ဆပဋမေထရ္ ေရးသားေသာက်မ္း (၈)က်မ္းအနက္ သေခၤပ၀ဏၰနာက်မ္စတစ္ခုကိုသာသီဟိုဠ္တြင္ေရးသားခဲ့ေၾကာင္း စာမူတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာေခါင္းစဥ္အရသိရသည္၊ ဤက်မ္းသည္ အရွင္ဆပဋႏွင္႕ အလွမ္းမကြာလြန္းေသာအခ်ိန္က သီဟိုဠ္သားအရွင္အႏုရုဒၶါေရးေသာအဘိဓမၼထၳသဂၤဟက်မ္း ၏အဖြင္႕ျဖစ္သည္ကိုေတြ႕ရသည္၊ က်မ္းစာကိုစီစဥ္ရာ၌ အဘိဓမၼထၳသဂၤဟက်မ္းကဲ႕သို႕ပင္ က႑ (၉)ခုခြဲထားသည္ ကိုေတြ႕ရသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ကံေဆာင္ရာ (သိမ္)အေၾကာင္းကိုေဖာ္ျပသည္႕ သီမာလကၤာရသိုမဟုတ္သီမာလကၤာရဋီကာက်မ္းကား သီဟိုဠ္သားရဟန္းေတာ္ အရွင္၀ါစိႆရ ေရးသားေသာ က်မ္းတစ္က်မ္း၏အဖြင္႕ဋီကာက်မ္းျဖစ္သည္။ ၀ိနည္းႏွင္႕ပါတ္သတ္သည္ ္ေနာက္က်မ္းစာတစ္ခုမွာ ၀ိနယသမုဠာနဒီပနီျဖစ္ျပီး အရွင္ဆပဋမေထရ္၏ဥပဇဈယ္ ဆရာ ေတာင္ပန္မႈ႕ ေၾကာင္းေရးသားခဲ႕သည္။ တစ္ဖန္၀နယဂုဠ႒ဒီပနီးက်မ္းသည္လည္း ၀ိနယပိဋကတ္လာခက္ခဲ႕ေသာစာပိုဒ္မ်ားကို ရွင္းျပေသာက်မ္းစာျဖစ္သည္ ၊ နာမာစာရဒီပနီက်မ္းလည္း Forchammer အလို ၀ိနယက်မ္းစာ ပိဋကတ္သမိုင္းအလို အဘိဓမၼာက်မ္းစာ )အရွင္ဆပဋမေထရ္၏က်မ္းစာျဖစ္ႏိုင္သည္ ၊ယင္းတို႕အားလံုးကို အရွင္ဆပဋမေထရ္က ျမန္မာျပည္သို႕ယူေဆာင္ခဲ႕သည္။
ဂႏၶိသာရ သိုမဟုတ္ ဂ႑ိသာရ က်မ္းမွာ အေရးၾကီးေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားမွ ေလ႕လာရန္ထုတ္ႏႈတ္ထားေသာ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ္က်မ္းျဖစ္သည္။ အရွင္ဆပဋမေထရ္ေရးသည္ဟုယူဆရေသာက်မ္းစာမ်ားမွာအဘိဓမၼာအေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္ မာတိကထၳဒီပနီႏွင္႕ ပ႒ာနဂဏာနယ က်မ္းစာျဖစ္သည္ ။
ဤေနရာ၌ေဒါက္တာမာဘယ္ မွတ္ခ်က္ျပဳထားသည္မွာ သီဟိုဠ္ျမန္မာႏွစ္ႏိုင္ငံ၏စာေပသမိုင္းကိုမေလ႕လာဘဲ ေခတ္ဦး ပိုင္မွာပင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ာသည္ သီဟိုဠ္ရဟန္းေတာ္မ်ားထက္အဘိဓမၼာေလ႕လာမႈ႕ကိုပို၍စိတ္၀င္စားသည္ဟုေျပာ လွ်င္မဆင္မျခင္ေျပာရာေရာက္လိမ့္မည္ ဟုသူမကဆိုသည္ ။
.
-
0 comments:
Post a Comment